Είδα χθές το
3-iron / Ολομόναχοι μαζί (2004)Με πολύ απλά λόγια ένα μαγικό παραμύθι μέσα σε μια εκκωφαντική σιωπή.
Μου άρεσε πάρα πολύ η ταινία και γενικά ο Kim Ki-Duk σπανίως με απογοητεύει όπως φαίνεται!!
Πρωτότυπη η υπόθεση καταρχάς. Ένας νεαρός μπαίνει μέσα σε σπίτια που οι ιδιοκτήτες λείπουν και ζει μια-δυο μέρες εκεί, σαν να ήταν το σπίτι, τα ρούχα, τα αντικείμενα δικά του. Μέσα σε ένα τέτοιο σπίτι θα γνωρίσει κατα λάθος μια γυναίκα που την κακοποιεί ο άντρας της. Ο νεαρός θα την πάρει μαζί του και να ζήσουν έναν από τους πιο δύσκολους αλλά και ποιητικούς έρωτες της ιστορίας του κινηματογράφου!!
Οι διάλογοι είναι πολύ λίγοι, σχεδόν ανύπαρκτοι. Ειδικά οι 2 βασικοί πρωταγωνιστές δεν μιλάν καθόλου κι όμως τα συναισθήματα είναι τόσο δυνατά.... Η σκηνοθεσία του Νοτιοκορεάτη είναι εκπληκτική. Τα πλάνα, η μουσική τα κοντινά στους πρωταγωνιστές.
Όσο για την κατάληξη;;
Μαγική και ανατρεπτική!!
8/10
Ακόμα δεν βρήκα το κουράγιο για τα γιαπωνέζικα αλλά πιστεύω πως μέχρι το ΣΚ θα προβώ σε κινήσεις)
