Ποια ταινία είδες πρόσφατα;

[Νικόλας Δε Κιντ]

Χθες είδα το "Τhe Last wave" (1977) του Πήτερ Γουίαρ.
Για ακόμη μια φορά έμεινα εντυπωσιασμένος από τον συγκεκριμένο σκηνοθέτη, ο οποίος πλέον συγκαταλέγεται στους πολύ αγαπημένους μου!

Στο ίδιο κλίμα λοιπόν με το 'Picnic at Hanging Rock". Υπαινικτικός τρόμος, αναπάντητα ερωτήματα, σκοτεινά πλάνα και πάει λέγοντας.

Ένας δικηγόρος αναλαμβάνει την υπεράσπιση 5 Αβοριγίνων οι οποίοι κατηγορούνται για τον φόνο ενός ομόφυλου τους, ο οποίος προσπάθησε να αποκαλύψει μυστικά της πανάρχαιας φυλής των κατοίκων της Αυστραλίας.
Παράλληλα κάποια ακραία καιρικά φαινόμενα λαμβάνουν χώρα. Όπως βροχόπτωση χωρίς σύννεφα, χαλάζι, μαύρη βροχή και εμφάνιση βατράχων. Σιγά σιγά ο δικηγόρος ανακαλύπτει ότι πίσω από την δολοφονία του Αβοριγινου κρύβεται ένα τρομακτικό μυστικό που συνδέεται τόσο με μια καταστροφή όσο και με τον ίδιο σαν οντότητα...
Η ιδιαίτερη σχέση του με έναν από τους υποτιθέμενους δολοφόνους θα επιβεβαιώσει τους φόβους του ενώ η εμφάνιση ενός Μάγου της Φυλής θα περιπλέξει ακόμα περισσότερο τα πράγματα.

Η σκηνοθεσία για ακόμη μια φορά ήταν εκπληκτική ενώ η όλη μυστηριακή ατμόσφαιρα εντείνεται από την υπέροχη μουσική επένδυση.
Η ερμηνεία του Τσάμπερλεν μου φάνηκε λίγο παράταιρη σε αντίθεση με την ερμηνεία του Ντέιβιντ Γκούλπιλιλ που ήταν απλά καθηλωτική.

9/10 από μένα!

[Θεατής]

Είδα δυο ταινίες που μου άρεσαν αρκετά και τις ευχαριστήθηκα...

Η πρώτη το Meantime 1984 του Mike Leigh που διαδραματίζεται στην Αγγλία της μεγάλης οικονομικής κρίσης... Μου άρεσε επισης που είδα νεαρούς στα πρωτα τους βήματα τους αγαπημένους ηθοποιούς,Τιμ Ροθ και Γκάρι Ολντμαν...

Η δεύτερη ήταν η Graduation 2016 ρουμάνικη του Cristian Mongiu με τις προσπάθειες ενός πατέρα που θέλει να εξασφαλίσει το μέλλον της κόρης του σε ενα σάπιο οικογενειακό και κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον... Καινούργια βουτιά λοιπόν σε διαφορετική παλι χώρα και...γοητευμένος...

μου άρεσε επίσης ο τροπος που η ταινία αντιμετωπίζει το ρουσφέτι που ενώ είναι παράνομο και κατακριτέο, παραδόξως οτι βλέπουμε εμείς είναι ηθικά θεμιτό και ευθύνη το νόμου που δεν φρόντισε να θεσπίσει εξαιρέσεις... Πχ ενα ρουσφέτι που κανει ο πολιτικός προϊστάμενος είναι να πάρει πίσω στην δουλειά μια 43χρονη έγκυος η οποία έχασε την δουλειά της στις μαζικές απολύσεις της κυβέρνησης...μετά ο σύζυγός της του χρωστάει χάρη κοκ...τι γίνεται όμως με αυτούς που δεν έχουν τα μέσα;

Τέλος θέλω να αναφερθω και στην σκηνοθεσία του Mongiu ο οποίος έχει σε κάθε πλάνο της ταινίας τον πρωταγωνιστή και ο τρόπος που σουτάρει και οι γωνίες που παίρνει η κάμερα είναι σαν να είσαι ο κολλητός του που προσπαθείς κι εσύ μαζί του να βρεις λύσεις στα προβλήματα και μοιράζεσαι τα άγχη και τις αγωνίες του...πολύ καλός!

[Φαροφύλακας]

Εγώ έχω λιώσει την σειρά μου, αυτές τις μέρες, κι έχω μείνει πίσω σε ταινίες.

[Νικόλας Δε Κιντ]

Τελευταίως είδα 2 ταινίες...

Η πρώτη ήταν το "Holy Mountain" (1973) του Α. Χοδορόφσκι...
Ενθουσιασμένος από το Santa Sangre είπα να δω και μια ακόμη ταινία ορόσημο του σκηνοθέτη. Δυστυχώς όμως δεν πήγε καλά... Καταλαβαίνω γιατί άρεσε σε πολύ κόσμο, γιατί θεωρείται πρωτοποριακή και τα ρέστα, αλλά εγώ την βρήκα κουραστική και ανούσια... Ένα μπέρδεμα χωρίς λόγο και αιτία το οποίο σώθηκε κάπως στα μάτια μου λόγω της πανδαισίας των χρωμάτων, της εκπληκτικής φωτογραφίας και του σουρεαλιστικού μοτίβου...
Κατά τ' άλλα δεν μπόρεσα να βρω κάτι αξιόλογο. Το να προκαλέσεις τον θεατή με έντονες εικόνες είναι ένα κομμάτι μιας δημιουργίας. Η ακατάσχετη όμως πλοκή μέχρι να εξηγήσει στο τέλος τι ήθελε να πει ο σκηνοθέτης για μένα αποδυναμώνουν το τελικό αποτέλεσμα. Καλοί οι συμβολισμοί, καλές οι αλληγορίες αλλά δεν...
Ο υπερρεαλισμός σαν κίνημα είναι κοντά στα γούστα μου όμως όταν ο Μπονιούελ έφτιαχνε το Φάντασμα της Ελευθερίας ο Χοδορόφσκι έπρεπε να κρατήσει περισσότερες σημειώσεις..
6/10 ...

Ευτυχώς η άλλη ταινία που είδα μέσα στο ΣΚ ήταν πολύ καλή!
Μιλάω φυσικά για το "Profondo rosso" (Βαθύ Κόκκινο) (1975) του Ντάριο Αρτζέντο!

Ένας καθηγητής μουσικής γίνεται αυτόπτης μάρτυρας μια αποτρόπαιας δολοφονίας (γάντια/τζάμια/αίματα ) και μαζί με μια φίλη του δημοσιογράφο ψάχνουν να βρουν τον δολοφόνο.
Ο τρόπος που σκηνοθετεί ο Αρτζέντο μου ταιριάζει πολύ.
Με λιγοστά μέσα ξέρει να φτιάχνει ατμόσφαιρα τρόμου και αγωνίας!
Η μουσική επένδυση από τους Goblin είναι για ακόμη μια φορά εξαιρετική και αξιομνημόνευτη. Ειδικά σε κάποια σημεία πραγματικά η μουσική δένει απόλυτα με τις εκφράσεις των ηθοποιών και το όλο κλίμα.

Το παιδικό τραγουδάκι/νανούρισμα που ακούγεται πριν τον κάθε φόνο με στοίχειωσε. Το σιγοτραγουδάω 2 μέρες μετά.


Στην συγκεκριμένη ταινία θεωρώ πως ο σκηνοθέτης χρησιμοποίησε όλες τις μετέπειτα τεχνικές του. Επίσης σε όλη την ταινία υπάρχει και ένα μεταφυσικό στοιχείο σχεδόν αδιόρατο...

8/10

[Φαροφύλακας]

Η πρώτη ήταν το "Holy Mountain" (1973) του Α. Χοδορόφσκι...
Ενθουσιασμένος από το Santa Sangre είπα να δω και μια ακόμη ταινία ορόσημο του σκηνοθέτη. Δυστυχώς όμως δεν πήγε καλά... Καταλαβαίνω γιατί άρεσε σε πολύ κόσμο, γιατί θεωρείται πρωτοποριακή και τα ρέστα, αλλά εγώ την βρήκα κουραστική και ανούσια... Ένα μπέρδεμα χωρίς λόγο και αιτία το οποίο σώθηκε κάπως στα μάτια μου λόγω της πανδαισίας των χρωμάτων, της εκπληκτικής φωτογραφίας και του σουρεαλιστικού μοτίβου...

Νομίζω πως το έθεσες πολύ καλά. Το είδα πριν κάμποσο καιρό, μέχρι την μέση. Μου είχε μοιάσει λίγο "δήθεν", τρόπος του λέγειν. Σαν να έκρυβε παντού αλληγορίες και νοήματα, τα οποία σε εμένα έφταναν κάπως αφελή ή αδιάφορα. Αυτό που άρεσε και σε μένα ήταν ακριβώς όπως το λες: η πανδαισία των χρωμάτων, η απίστευτη φωτογραφία και ο γενικότερος σουρεαλισμός.

(Το "Βαθύ κόκκινο" του Αρτζέντο πάνε πολλά χρόνια που το είδα και δεν θυμάμαι τίποτα.)

[Νικόλας Δε Κιντ]

(Το "Βαθύ κόκκινο" του Αρτζέντο πάνε πολλά χρόνια που το είδα και δεν θυμάμαι τίποτα.)

Δεν ξέρω αν σε εντυπωσιάσει πια Φάρε, αλλά σίγουρα αξίζει να την ξαναδείς για την εκπληκτική μουσική επένδυση των Goblin.

[Νικόλας Δε Κιντ]

Είδα μέσα στο ΣΚ το "Dragonslayer" (1981).

Συμπαθητική ταινία με δράκους, ιππότες, μάγους και λοιπά!
Ένας νεαρός μαθητευόμενος μάγος, μετά τον θάνατο του δασκάλου του, πηγαίνει να απαλλάξει μια πόλη από την απειλή ενός δράκου... Ο βασιλιάς της πόλης κατευνάζει τον δράκο με ανθρωποθυσίες νεαρών κοριτσιών των οποίων η εκλογή γίνεται μετά από κλήρωση.

Σχετικά έξυπνη η όλη ιδέα του σεναρίου μέσα όμως σε πεπατημένα μονοπάτια των ταινιών fantasy.

6/10 από μένα γιατί πέρασα ευχάριστα!

[Φαροφύλακας]

Είχα να δω ταινία σχεδόν ένα μήνα!

(Με έφαγε η σαπουνόπερα που βλέπω...)

Είδα σε τρεις δόσεις το L'amour est un crime parfait (2013), παλιότερη πρόταση της Χήθκλιφ, και μου άρεσε.

Μικρή επιφύλαξη:

αυτός ο λαπάς δεν παίζει να μπορούσε να σκοτώσει τον τροχαίο έτσι στα ίσα. Ειδικά όπως ο άλλος ήταν σε θέση απέναντί του και σε εγρήγορση.

Μου άρεσε η μουσική στα γράμματα του τέλους.

Ένα 7☆

[Νικόλας Δε Κιντ]

L'amour est un crime parfait (2013),

Πάντως από την υπόθεση που διάβασα στο imdb φαίνεται ενδιαφέρουσα!

Εγώ είδα χθες το "Easy rider" (1969)
Και μετάνιωσα που δεν την είχα δει τόσα χρόνια...

Μου άρεσε πολύ στο σύνολο της.
Οι ερμηνείες, η μουσική, το roadtrip με τις μηχανές, οι διάφοροι χαρακτήρες που συναντούσαν οι πρωταγωνιστές ...
Μικρός αλλά δυνατός επίσης ο ρόλος του Τζακ Νίκολσον αλλά αναμφισβήτητα την παράσταση κλέβει ο Πήτερ Φόντα σαν "Κάπτεν Αμέρικα".

8/10 ίσως και λίγο παραπάνω...

[Φαροφύλακας]

Είδα χθες το Religulous (2008), ντοκιμαντέρ του Bill Maher, με θέμα τις θρησκείες μέσα από μια κριτική ματιά.

Δίχως να είναι κάτι το ιδιαίτερο, μάλλον είναι εύστοχο οπότε ένα 8☆.