Τίτλος: They Shoot Horses, Don't They?
Ελληνικός τίτλος: Σκοτώνουν τ' άλογα όταν γεράσουν
Έτος παραγωγής: 1969
Σκηνοθεσία: Sydney Pollack
Σενάριο: Robert E. Thompson, James Poe
Ηθοποιοί: Jane Fonda, Michael Sarrazin, Susannah York, Gig Young
Πρωτότυπη μουσική: Johnny Green
Διάρκεια: 120΄
Υπόθεση
Απελπισμένοι άνθρωποι διαγωνίζονται σε έναν εξουθενωτικό μαραθώνιο χορού. Οι κανόνες είναι απλοί. Ο χορός συνεχίζεται μέχρι τελικής πτώσεως όλων των ζευγαριών και την ανάδειξη του απόλυτου νικητή, ο οποίος θα κερδίσει το έπαθλο των 1.500 δολλαρίων. Όσο οι ώρες και οι μέρες περνούν τα ζευγάρια διαπιστώνουν πως ο διαγωνισμός μετατρέπεται σε αρένα με τους ίδιους ως απόλυτο θέαμα. Ο ασταμάτητος χορός οδηγεί είτε στο έπαθλο είτε στο θάνατο. Ποιά όμως είναι η διαφορά;
Άποψη
Η ταινία είναι βασισμένη στο μυθιστόρημα του Χόρας ΜακΚόι "They Shoot Horses, Don't They?", το οποίο είναι σήμερα επίκαιρο όσο ποτέ.
Πριν μερικές δεκαετίες στην Αμερική οι μαραθώνιοι χορού είχαν προσελκύσει αρκετούς άνεργους και φτωχούς Αμερικάνους, οι οποίο προκειμένου να εξασφαλίσουν φαγητό, στέγη και ίσως κάποια χρήματα, έπαιρναν μέρος σε αυτούς τους απάνθρωπους διαγωνισμούς με τις φρικώδεις δοκιμασίες. Όχι πολύ μακριά θα έλεγα από το σήμερα, όπου "κανιβαλίστικες" εκπομπές τύπου Survivor ή talent show έχουν κατακλείσει τις οθόνες μας.
Την όλη ιστορία την διηγείται στο αστυνομικό τμήμα ένας νεαρός σκηνοθέτης ο Ρόμπερτ Σάιβερτον, ο οποίος βρέθηκε σε ένα μαραθώνιο χορού και επιλέχθηκε τυχαία ως παρτενέρ μιας αποτυχημένης ηθοποιού, μιας και ο αρχικός της παρτενέρ κρίθηκε ακατάλληλος από την επιτροπή του διαγωνισμού.
Σύντομα θα καταλάβουν πως ο ανταγωνισμός είναι σκληρός και οι υπόλοιποι διαγωνιζόμενοι είναι διατεθειμένοι να φτάσουν στα άκρα προκειμένου να κερδίσουν τα χρηματικό έπαθλο και ίσως κάποια φήμη.
Χαρακτηριστική είναι η εμφάνιση κάποιων "μεγάλων σταρ" στον χώρο που πραγματοποιείται ο μαραθώνιος. Ο αδίστακτος παρουσιαστής/διοργανωτής αναγγέλλει την άφιξη των "σταρ" ως διαφήμιση για τον διαγωνισμό του, ενώ αντίστοιχα οι "σταρ" προσπαθούν να εκμεταλλευτούν το ρεύμα και την απήχηση αυτών των θεαμάτων προς όφελός τους. Αλήθεια το ίδιο δεν γίνεται και σήμερα;
Ο Σίντει Πόλακ σκηνοθετεί υποδειγματικά και σταδιακά ξεγυμνώνει τους χαρακτήρες, αποκαλύπτοντας τα πάθη, τις αδυναμίες και τις φοβίες τους. Ο παρουσιαστής του διαγωνισμού προσπαθεί με κάθε τρόπο να αυξήσει την σαδιστική διάθεση των θεατών ενώ παράλληλα προσπαθεί να εκμεταλλευτεί με διάφορους τρόπους τους διαγωνιζόμενους. Κατά την διάρκεια του διαγωνισμού, οι συμμετέχοντες υποβάλλονται σε κάποια δοκιμασίες. Ο Πόλακ εστιάζει στις εκφράσεις των διαγωνιζόμενων με αποτέλεσμα ο θεατής να γίνεται μέρος όλου αυτού του αισχρού θεάματος.
Για παράδειγμα οι θεατές πετάνε πένες και κέρματα σε κάθε διαγωνιζόμενο ο οποίος κάνει ένα μικρό χορευτικό σόου, ενώ ουσιαστικά οι υπόλοιποι διαγωνιζόμενοι κινούνται σαν ζωντανοί-νεκροί στην πάνω στην πίστα.
Οι χαρακτήρες είναι πολλοι και διάφοροι. και κυρίως αποφασισμένοι...
Ένας μεσήλικας πονηρός ναύτης με την γυναίκα του, ένας σύζυγος με την εγκυμονούσα σύντροφό του, μια ελαφρώς ξεπεσμένη ντίβα, υπέρβαροι, ηλικιωμένοι και πάει λέγοντας... Όλοι αυτοί συνθέτουν τον πίνακα της ανθρώπινης απελπισίας αλλά και του "κτήνους" που μπορεί ο καθένας να κρύβει μέσα του.
Ως συνήθως το κοινό δεν μένει αμέτοχο. Διαλέγει το ζευγάρι του και ποντάρει σε αυτό...
Ευκατάστατοι θεατές υπόσχονται δώρα και χρήματα στους διαγωνιζόμενους για να τους δώσουν ώθηση ώστε να απολαύσουν την τελική τους κατάρρευση στον μαραθώνιο.
Η επιλογή των ηθοποιών ήταν ιδανική.
Η Τζέην Φόντα στον ρόλο της Γκλόριας, της αποτυχημένης ηθοποιού που καταλαβαίνει ότι η μοναδική της ελπίδα είναι αυτός ο διαγωνισμός, είναι φανταστική. Σέξι και κλασικά όμορφη, αλλοιώνει σταδιακά την αρχική της εικόνα μέχρι το τραγικό φινάλε.
Ο Μάικλ Σαραζίν επίσης ήταν ιδανικός για τον ρόλο του αφηγητή. Με το χαρακτηριστικό του μελαγχολικό βλέμμα αλλά και την μινιμαλιστική του ερμηνεία, δίνει την εντύπωση στον θεατή πως ούτε ο ίδιος δεν κατάλαβε πως έμπλεξε σε όλο αυτό το σαδιστικό και παράλογο παιχνίδι.
Τέλος, ο Γκιγκ Γιάνγκ στον ρόλο του παρουσιαστή δίνει μια ξεχωριστή ερμηνεία, η οποία εν τέλει θα του αποφέρει και το Όσκαρ Β' Ανδρικού ρόλου. Σαδιστής, ψιλοαπατεώνας, ενθουσιώδης αλλά και αρκετά συνειδητοποιημένος.
Ο Τσάρλι Τσάπλιν είχε προσπαθήσει να σκηνοθετήσει την μεταφορά του μυθιστορήματος του ΜακΚόι, ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του '50, με πρωταγωνίστρια στον ρόλο της Γκλόριας την Μέριλιν Μονρό. Δεδομένου ότι υπήρχαν όμως υποψίες που ήθελαν τον Τσάπλιν μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος, ο αρχηγός του FBI μεσολάβησε ώστε να απαγορευτεί ο επανερχομός του στις Η.Π.Α. και το εγχείρημα έμεινε απραγματοποίητο.
Εν κατακλείδι, η ταινία είναι μια συγκλονιστική δημιουργία με δυνατές ερμηνείες.
10/10 ασυζητητί!!
Τρέιλερ
